Gwidonem przez Polskę...

Szukaj na tym blogu

Kontakt

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Kontakt
przemek.j1980@gmail.com
Telefon: 600-260-365

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty

Kuźnica czyli objazd rajdowej trasy

Już w najbliższą niedzielę czwarty już sezon rozpocznie Klub Turystyczny PTTK w Radomsku. Podobnie jak rok temu ruszymy do miejscowości Kuźnica. Dzisiejszego popołudnia wybrałem się więc na lustrację trasy. Szczególnie ciekaw byłem utrudnień związanych z budową autostrady. Choć wiatr nieco przeszkadzał to było na tyle ciepło, że można było śmigać już bez zimowej kurtki. Pierwsze kilometry przebiegały dość sprawnie. W Szczepocicach okazało się, że wbrew medialnym doniesieniom pod popularną gierkówką da się jeszcze przejechać. Tuż za wspomnianym przejazdem zatrzymałem się na chwilę nad Wartą aby podziwiać wysoki stan jednej z największych polskich rzek. Po krótkim postoju ruszyłem w dalszą drogę. Za Kijowem czekał mnie kilkukilometrowy odcinek szutru. Pierwsze fragmenty były dość kiepskie z uwagi na dużą ilość piachu. na szczęście ten odcinek był dość krótki. Dalej jechało się bardzo przyjemnie. Przy okazji można było podziwiać budzącą się do życia przyrodę. W końcu wyjechałem

Nowatorskie przygotowania czyli rzecz o spinningu

Okres później jesieni, zima to najgorszy dla mnie czas. Oczywiście nie porzucam całkowicie Gwidona. Nie da się jednak ukryć, że w okresie jesienno-zimowym jeżdżę mniej. Plan rowerowych wypraw na bieżący rok jest dość ambitny. Chcę ruszyć w góry. Do tej pory podczas przygotowań "dokładałem" kilometrów i w ten sposób budowałem swoją formę na dany rok kalendarzowy. Ale góry to zupełnie coś innego. Wymagają odpowiedniego przygotowania, pokory i wytrwałości... Właściwie jedyną formą przygotowań poza terenem jest spinning. Osoby znające mnie nie od dziś wiedzą, że dość sceptycznie podchodzę do wszelkiego rodzaju nowości. Nie inaczej było w przypadku spinningu. Ja na siłowni? Brzmiało jak żart... A jednak znajomi namówili mnie abym spróbował. W Radomsku profesjonalne zajęcia spinningowe prowadzi jedynie Panaceum Fitness Club. Trwało to trochę, ale w końcu się przemogłem. Pierwsze zajęcia w klubie są bezpłatne. Postanowiłem pójść i zobaczyć jak wyglądają. Wysoko zawiesiłem

Mikołajkowe Zacisze

Dziadek Mróz zwany przez niektórych Mikołajem okazał się wyjątkowo łaskawy w tym roku. Najwyraźniej i na nim zrobiła wrażenie liczba przebytych przeze mnie kilometrów w kończącym się roku. Piękna, słoneczna pogoda zachęcała do zorganizowania małego wypadu. Ruszyłem więc przez Strzałków, Orzechów, Przybyszów, Kobiele Wielkie w kierunku dawnej leśniczówki Zacisze. Po drodze minąłem remontowany dworek w miejscowości Odrowąż. W Popielarni miałem dylemat jak jechać w kierunku Zacisza. Nos mnie i tym razem nie zawiódł. Jechałem nieutwardzonym duktem. Szybko po prawej stronie ukazał mi się odsłonięty w ubiegłym roku obelisk. To właśnie w tym miejscu na początku stycznia 1945 roku Komendant Główny Armii Krajowej gen. Leopold Okulicki ps. Niedźwiadek spotkał się z wysłannikami Brytyjskiej Misji Wojskowej SOE "FRESTON", której dowodził płk David Hudson doradca ówczesnego premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla. Po dłuższej chwili zadumy trzeba było wracać. W drod

Ekstremalny Złoty Potok i Czatachowa

Ostatni dzień kwietnia upłynął mi pod znakiem rajdu Klubu Turystycznego PTTK. Miałem przyjemność prowadzić grupę rajdowiczów. Naszym celem był Złoty Potok i Czatachowa. Wyruszyliśmy spod Urzędu Miasta ścieżką rowerową w kierunku Suchej Wsi. Dalej leśnymi duktami śmignęliśmy do Ojrzenia. Skręt w prawo i jedziemy do Gidel. Sprawnie docieramy do tej niewielkiej miejscowości, która szykuje się do dużej uroczystości. Ponownie skręcamy w prawo jadąc do Garnka. W tej kultowej niemal już miejscowości zatrzymujemy się. Pamiątkowe zdjęcie musiało być. Po prostu musiało. Na rynku w Przyrowie robi krótką pauzę i jedziemy do Złotego Potoku. Dworek Krasińskich będący obecnie siedzibą Muzeum Regionalnego punkt pierwszy naszej eskapady. Jedziemy dalej. Czerwony szlak to chyba nie był najlepszy pomysł. Momentami robi się mocno ekstremalnie. Ale daliśmy radę. Zakręcamy do pstrągarni Raczyńskich. Czas na posiłek. Po regeneracji sił można było udać się do Bramy Twardowskiego. Czas na pamią

Po "Gorącego Czaju Łyk"

Zwariował! Jedzie rowerem w połowie lutego do Piotrkowa Trybunalskiego napić się kubek herbaty. Tak z pewnością myślą Ci, którym obca jest rowerowa pasja. Wybierając się na rajd "Gorącego Czaju Łyk", którego organizatorem był piotrkowski Oddział PTTK z jednej strony chciałem się zobaczyć z dawno nie widzianym prezesem a także poznać kilka ciekawostek związanych z Trybunalskim grodem. Ruszyłem kilka minut po godz. 7:00 aby na spokojnie przed 10:00 zameldować się w Piotrkowie Trybunalskim. Mimo niskiej temperatury droga minęła bardzo szybko. na piotrkowskim rynku pamiątkowa fotka i za chwilę melduję się pod budynkiem PTTK. Na punkcie zbornym jestem pierwszy. Wkrótce pojawiają się kolejni uczestnicy rajdu. Zostawiam Gwidona w Oddziale i o godz. 10:00 ruszamy na spacer po piotrkowskich uliczkach. Jutro Święto Zakochanych, nic więc dziwnego że i w naszym rajdzie tematem przewodnim była miłość. Naszą wędrówkę rozpoczęliśmy od wizyty w podominikańskim kościele gdzie mi

Zapomniany dworek w Koniecpolu

Nowy osprzęt u Gwidona zamontowany, można było więc ruszyć w dłuższą trasę, aby sprawdzić jak daje sobie radę. W towarzystwie Dominika ruszyliśmy w kierunku Koniecpola. Może to dziwnie zabrzmi, ale jeszcze mnie tam nie było. Jedziemy dobrze znaną nam trasą przez Pławno, Gidle, Cielętniki do Świętej Anny. Skręcamy w lewo i lecimy na Koniecpol. Wiem, że zabrzmi to trochę dziwnie, ale z chwilą przejechania granicy województwa świętokrzyskiego mogło by się wydawać, że znaleźliśmy się jakby w innym świecie. Płaska jak stół droga zachęca do szybszej jazdy. Po drodze mijamy "sakwiarza", który odpoczywa na przystanku. Docieramy do Koniecpola. Przygodnie napotkane panie pytam o dworek Koniecpolskich. Panie informują nas, że trzeba skręcić za Biedronką. Nie ma to jak precyzyjna informacja. Na szczęście była tabliczka, która pokierowała nas do celu. Niestety widok dworku bardzo mnie zmartwił. Lata świetności ewidentnie ma już za sobą. Zespół pałacowo-parkowy w Koniecpolu

Trasa Sandomierska UECT tylko do Koprzywnicy

Nocne deszcze w połączeniu z wysoką temperaturą zaowocowały mocną mgłą. Pierwsze kilometry przebiegały po śliskiej nawierzchni. Mimo wszystko jechało się całkiem dobrze. Ranek był chłodny skąd na dzisiejszą trasę ubrałem się nieco cieplej. Po dotarciu do Kurozwęk okazało się, że peleton nie będzie tak liczny jak w ostatnich dniach. Cóż? Widać, że część osób zaczyna odczuwać już trudy zlotu. Podobnie jak wczoraj ruszyliśmy znaną już wszystkim trasą do miejscowości Bogoria. Stamtąd śmigaliśmy do miejscowości Klimontów. Było trochę podjazdów ale pogoda się wyraźnie poprawiła stąd jechało się całkiem fajnie i szybko. W Klimontowie nastąpił bardzo krótki postój. Kolejny zaplanowano w Koprzywnicy. Od Klimontowa część grupy po prostu pędziła na przysłowiowe złamanie karku. ja jechałem swoim tempem wśród okolicznych sadów. Nie zamierzałem uczestniczyć w tym zupełnie niepotrzebnym pędzie. Spokojnie dojechałem do największej atrakcji miejscowości jaką jest bez wątpienia pocysterski Klasztor. P

Mała pętla bieszczadzka czyli nad Soliną

Czyste niebo zwiastowało bardzo dobre warunki pogodowe. Można było więc śmiało ruszyć na objazd Jeziora Solińskiego. Podobnie jak wczoraj pojechałem do Leska. Zresztą inne opcji nie ma. Tam na krótko się zatrzymałem aby zobaczyć zamek Kmitów, który obecnie jest pensjonatem. Wstąpiłem również do punktu Informacji Turystycznej gdzie dostałem fajny przewodnik po Przemyślu, który przyda mi się w sobotę a także kartkę z atrakcjami Małej Obwodnicy Bieszczadzkiej. Śmignąłem do miejscowości Uherce Mineralne, skąd skierowałem się na Polańczyk. Tam zaczęła się właściwa część mojej wyprawy. W miejscowości Bóbrka zrobiłem drobne zakupy przy okazji kosztując napoju cytrynowego Celestynka. Im bliżej było Soliny tym podjazdów i zjazdów było coraz więcej. W końcu udało mi się dotrzeć w okolice zapory. Zostawiłem Gwidona na parkingu niestrzeżonym a pan, który tam siedział i tak kazał mi zapłacić. Nic. Dałem 5 złotych i poszedłem nad zaporę. Od razu zderzyłem się z tłumem, który sunął w jedna bą

Tak rodziły się moje pasje

Piękne sobotnie popołudnie wręcz zachęcało do kolejnej w tym roku dłuższej wyprawy rowerowej. Wybrałem się w trasę, którą dość często pokonuję. Jednak do tej pory nigdy ona nie gościła na łamach mojego bloga. Ruszyłem z Radomska w kierunku Gidel. Po przejechaniu niespełna 10 km na wysokości miejscowości Wygoda skręcam w lewo. Na skraju lasu niewielki pomnik na nim dwie tablice. Pierwsza poświęcona ofiarom egzekucji dokonanych przez Niemców w 1943 roku. Druga dotyczy pacyfikacji wsi Wygoda dokonanej latem 1944 roku. Na liście ofiar Jakub Salnikow "Jasza". Chwila zadumy... Tak, to od niego wszystko się zaczęło. Będąc małym chłopcem mającym może nie więcej jak 10 lat słuchałem opowieści mojego dziadka o partyzancie działającym na ziemi radomszczańskiej. Znany był on pod pseudonimem "Jasza". Z opowieści wiem, że jeździł na białym koniu. Jego śmierć była niepotrzebna jak zresztą wiele innych podczas tej okrutnej wojny. To od "Jaszy" zaczęło się moje z

Borzykowa czyli tam gdzie wprowadzono celibat

Poniosło mnie dziś na rubieże powiatu radomszczańskiego. W bardzo ciekawe miejsce a mianowicie do niewielkiej wioski o nazwie Borzykowa. Dawno tam nie byłem. Ostatni raz jeszcze Marjankiem czyli lata temu... Pierwsze kilometry trasy były bardzo monotonne. W końcu jechałem po raz kolejny utartym szlakiem na Gidle, Pławno, Wojnowice, Ciężkowice. W tej ostatniej miejscowości skręt w lewo na Żytno. Droga w tamtym miejscu fatalna. Trudno o jakikolwiek kawałek płaskiej jezdni. Wszędzie tylko dziury i dziury. Docieram w końcu do Żytna. Tym razem skręcam w prawo w niepozorną drogę, która ma mnie zaprowadzić do miejsca docelowego czyli Borzykowej. Po drodze mogę posłuchać radosnego śpiewu różnego rodzaju polnych ptaszyn. Widać, że powoli przyroda budzi się z zimowego snu. Tak jadąc bezdrożami docieram do Borzykowej. W centrum wsi jak to w Polsce okazały kościół. Rozglądając się po okolicy trudno uwierzyć, że przed wiekami odbyło się tu bardzo ważne spotkanie. Jakie? Przenieśmy się z

Obsługiwane przez usługę Blogger

Przemo Team. Kopiowanie treści oraz zdjęć bez zgody autora zabronione