Groty Mechowskie z prastarą osadą w Sławutowie

Jastrzębia Góra najwyraźniej nie była zachwycona, że tak szybko opuszczam nadmorskie tereny naszego kraju. Toteż niebo zasnuły ołowiane chmury, z których zaraz po moim odjeździe zaczęło najpierw delikatnie a od Łebcza już dość intensywnie padać. We wspomnianym Łebczu skręciłem w drogę rowerową, którą dojechałem do Starzyńskiego Dworu. Tam na przystanku autobusowym musiałem odczekać ulewę. Kiedy nieco ustało ruszyłem w kierunku pierwszej miejscowości, którą chciałem odwiedzić a mianowicie Mechowa. Zanim tam dojechałem zdążyłem niestety zmoknąć, gdyż w okolicach miejscowości o jakże interesującej nazwie Zdrada znów zaczęło intensywnie padać. Na szczęście po tym jak dojechałem do Grot Mechowskich przestało padać. Pewnie się zastanawiacie cóż ja znów wymyśliłem ciekawego? 

Otóż w Mechowie znajduje się bodaj najkrótsza w Polsce podziemna trasa turystyczna. Liczy ona około 60 metrów. Mało, ale warto zainwestować dwa złote aby to miejsce odwiedzić.

Z Mechowa ruszyłem z powrotem do drogi główniej. Tam skręcam w prawo i jadę do drugiego miejsca docelowego, które zamierzałem dziś odwiedzić. Początkowo zamierzałem skręcić na Brudzewo a koniec końców dojechałem aż do Sławutówka. W sklepie robię drobne zakupy i ruszam dalej. Po lewej stronie mijam Park Ewolucji. Z zewnątrz wygląda na fajnie miejsce dla dzieci. Ja jadę dalej kierując się zgodnie z oznaczeniami do Osady słowiańskiej w Sławutowie. Wstęp do niej kosztuje 15 złotych. Można zapłacić kartą płatniczą co nie zawsze w tego typu obiektach jest możliwe.
Po uregulowaniu należności możemy się przenieść w czasie do czasów prastarych Słowian. Sam gród może nie jest zbyt duży, ale mamy kilka chat, przy których przewodnicy opowiadają o życiu naszych przodków. Można zatem zobaczyć chatę rybacką czy zielarską. Dużym atutem tego miejsca jest organizowanie warsztatów. Dzięki nim możemy sobie ulepić gliniane naczynko czy też zmierzyć się z trudną sztuką obróbki bursztynu. Warto dodać, że przy osadzie są także zwierzątka. 

Kiedy opuszczałem osadę Słowian znów zaczęło padać. Do Pucka nie było zbyt daleko więc nie zmokłem za bardzo. W samym Pucku odwiedziłem jeszcze tzw. Szpitalnik czyli oddział miejscowego Muzeum. Następnie udałem się na rynek na obiad. Na pożegnanie z morzem zafundowałem sobie również dobrą kawę. Najwyraźniej pogoda zlitowała się nade mną i w końcu przestało padać. Mogłem więc podjechać do portu rybackiego gdzie w lutym 1920 gen. Józef Haller dokonał symbolicznych zaślubin Polski z morzem. 

Podjechałem jeszcze na niewielkie molo, skąd rozciąga się ładna panorama na Półwysep Helski. Można byłoby tam zostać ale trzeba było śmigać na dworzec aby przypadkiem nie spóźnić się na pociąg.